co ludzie powiedzą

sindbad

witam czy interesowało was i jakoś obchodziło to co ludzie powiedzą i robiliście cos pod ,,publikę''?

adsenior

Człowiek jest istotą stadną, jeżeli nie świadomie to przynajmniej podświadomie, działa w myśl zasady "co ludzie powiedzą"!

Peggy

Szczerze, to średnio mnie obchodzi co ludzie powiedzą. W pracy mam całą gromadę ludzi, którzy zajmują się gadaniem o innych. A czasami dotrze do mnie, co o mnie mówią czy w ogóle o nas.Ubawić się można, ale kto tego słucha to albo uwierzy albo nie.
A ludzie potrafią dość sporo sobie dopowiadać.
Chociaż interesuje mnie czasami co inni o mnie pomyślą, jeśli powinno mi zależeć na tej opinii. Wiem, że dałam ostatnio plamę wśród ludzi, których opinia powinna być dobra, a nawet bardzo dobra ale tego już nie zmienię, niestety. teraz chyba już mi nawet nie zależy jak na mnie patrzą. Ważna jest opinia tych ludzi, którzy mnie już poznali. Na tej bazuję bardziej.

A co do robienia rzeczy pod publikę, to nie przypominam sobie nic takiego. Na pewno głupie akcje typu zabawa na stole można podczepić pod robienie czegoś pod publikę właśnie, ale co złego to nie ja. Smile

)

Tomasz

Dobry temat - akurat przez ostatni tydzień pracowałem nad tym, jak uwolnić się od opinii innych i jest o niebo lepiej z emocjami, dialogami wewnętrznymi, zwiększa to pewność siebie i w pewnym stopniu poczucie własnej wartości. Pomaga to bardzo w codziennych sytuacjach życiowych, dlatego warto bym napisał tu coś więcej od siebie.

Na razie wspomnę tylko, że sam fakt tego, co inni sądzą na mój/nasz temat jest źródłem:

- feedbacku – czyli informacji zwrotnej, którą możemy przyjąć, przykładowo, od autorytetu, mentora, etc., i przełożyć na swoje postrzeganie świata, zachowanie, co pozwala się rozwijać. Tutaj decyzja, czy przyjmuję informację do siebie i coś z nią robię, zależy ode mnie.

albo

– uzależnienia – tutaj jest już problem. Inni decydują za mnie, są odpowiedzialni za moje emocje, jestem uzależniony od nich, od tego, co powiedzą, od ich zachowań, etc.

W następnym poście rozwinę temat Wink

Judasz Podróżnik

Myślę, że jest to problem większości nastolatków. Potem, ujmując to najogólniej, powinno się z tego "wyrosnąć", jak było np. w moim przypadku, jednak niektórym się to nie udaje. Owszem, można z tego błędnego koła wyjść i później, ale niekiedy mam wrażenie, że wiele osób po prostu nie potrafi inaczej żyć i zawsze ocenia siebie i wartość swojego życia jedynie poprzez opinie wszystkich wokół.

Pozdrawiam

sindbad

czyli judaszu sprawdza się stereotypowa opinia ze ludzie wiedzą o nas wiecej niż my sami...

Tomasz

To nie zawsze jest kwestia 'wyrastania', myślę, że tak naprawdę większość społeczeństwa ma ten problem, i Pan Adsenior ma rację, mówiąc, że nawet jeśli mechanizm typu 'co ludzie powiedzą/ pomyślą' nie działa świadomie, to istnieje gdzieś w naszej podświadomości i robi nam kuku, tylko to nie jest takie oczywiste (to, co nieświadome, ma przewagę nad tym, co świadome). Wchodząc głębiej w daną sytuację, zależną od kontekstu, często znalazłoby się działanie tego niekorzystnego mechanizmu; nie wszystko jest takie oczywiste, jakim się nam wydaje. Podam może przykłady:

– podejście mężczyzny do nieznajomej (załóżmy, że atrakcyjnej) kobiety na ulicy czy w autobusie (albo kobiety do faceta) ---> Jak by tu przy niej wypaść, co ona o mnie może pomyśleć/ powiedzieć, gdy zachowam się tak albo tak ---> spinanie się, zachowywanie się tak, jak by ona 'chciała', a więc działa tu uzależnienie od opinii innych (i częściowo działanie pod publikę). Także, co inni - przechodnie itp. - o mnie pomyślą. Można by to rozwinąć dalej, ale na razie to pozostawiam.

– kobieta chce się uważać za atrakcyjną – jej kryterium wejścia tego, że jest atrakcyjna jest (przykładowo) ilość i intensywność spojrzeń mężczyzn/ kobiet w jej kierunku

– kobieta jęczy podczas seksu (prostytutki z tego, co wiem, robią to często), facet ma więc opinię na swój temat, że jest świetny w łóżku, a gdyby nie jęczała, mógłby pomyśleć, że jest zupełnie odwrotnie (działa tu uzależnienie, o czym wspominałem).

martin

Ludzie to osobnicy znają innych lepiej od siebie samych , jak ja nie cierpię plotkarstwa , obgadywania innych,
takich tylko za mordę i do klopa łeb wsadzić

Peggy

eli88

Szczerze... ilekroć starałam się robić coś pod publikę, to zawsze wychodziła z tego ogromna klapa i później miałam kaca moralnego...
Nie potrafię ściemniać na dłuższą metę i zachowywać się jak nie ja.. z resztą i tak byście nie uwierzyli, ale co druga osoba mówi mi, że czyta się ze mnie jak z otwartej księgi.. Nie jest mi z tym łatwo, ale przynajmniej mam przyjaciół których mogę być pewna.. bo żeby zostać moim przyjacielem trzeba mnie albo kochać bez pamięci, albo być upośledzonym Very Happy

Bo to miłe kiedy odkrywacie wszystkie wasze wady i słabości i widzicie kto zostaje..

sindbad

zastanawiam się ilu z was przyznałoby sie do zdrady swojego partnera a ilu trzymałoby język za zębami...?

adsenior

martin

A było by sie czym chwalić ? chyba nie , sam bym miał " palme " jak bym sie dowiedział że " rogi " mi urosły.

sindbad

ja chocbym chciał utrzymać to w tajemnicy przed partnerką to i tak bym jej powiedział,bo wolę stawić czoło problemom niż przed nimi uciekać...

martin

Zastanawiające jest że zdrada tak boli zdradzonego -ną , chyba dlatego że się " wali " świat gdy sie dowiadujemy o zdradzie partnera -ki.
Chyba nikt nie przechodzi obojętnie do porządku dziennego , po takiej " hiobowej wieści "