Słowo Boże na dzisiaj, z forum ND, http://forum.dlapolski.pl

adsenior

(J 15,16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

(Łk 6,12-19)
Zdarzyło się, że Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą. Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia. A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

Komentarz

Chrzest to dopiero początek, jakby zasadzenie drzewa, które ma teraz wrastać korzeniami w glebę, czerpać z niej pokarm, rosnąć i wydawać owoc. Do rozwoju wiary potrzebne nam są mocne doświadczenia, w których zobaczymy działanie Boga w sposób nie pozostawiający żadnej wątpliwości. Jednak prawdziwy wzrost nie dokona się bez ciszy modlitwy, bez wewnętrznego zmagania o „wyzucie się z ciała grzesznego”, bez codziennego dawania odpowiedzi na głos Jezusa, który przywołuje do siebie swoich uczniów.

Mira Majdan, „Oremus”

martin

Jest rada jeśli sie nie znajduje słów modlitwy?

adsenior

(Łk 6,23)
Cieszcie się i radujcie, bo wielka jest wasza nagroda w niebie.

(Łk 6,20-26)
W owym czasie Jezus podniósł oczy na swoich uczniów i mówił: Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże. Błogosławieni wy, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni. Błogosławieni wy, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie. Błogosławieni będziecie, gdy ludzie was znienawidzą, i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego podadzą w pogardę wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom. Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą. Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie. Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie. Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom.

Komentarz

„Cieszcie się (...) bo wielka jest wasza nagroda w niebie” – mówi Ewangelia. Czy niebo jest dla nas czymś realnym? Czy nadzieja przebywania w nim rzeczywiście nas cieszy? Czy jesteśmy w stanie coś dla niego zaryzykować, zadając w sobie śmierć pragnieniom i pożądliwościom, które ciągną nas ku ziemi? Chrześcijanin to człowiek, który nie zadowala się szczęściem na miarę tego świata. Słowo „błogosławiony”, usłyszane z ust Jezusa, ma dla niego większą wartość niż sukces w kategoriach ziemskich, gdyż otwiera przed nim perspektywę szczęścia wiecznego.

Mira Majdan, „Oremus”

adsenior

Szczęśliwa jesteś, Najświętsza Panno Maryjo, i godna wszelkiej chwały, bo z Ciebie narodziło się słońce sprawiedliwości, Chrystus, który jest naszym Bogiem.

(Mt 1,1-16.18-23)
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była /dawna/ żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego. Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów . A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: Bóg z nami.

Komentarz

Początki wielkich dzieł Bożych bywają często niepozorne, a ich dojrzewanie wymaga czasu i cierpliwości. Jak zapowiada prorok Micheasz, odwieczny Władca Izraela przyjdzie na świat w Betlejem, najmniejszym wśród plemion judzkich, rodząc się z ludzkiej matki. Świętujemy dziś narodzenie Maryi – owoc długiego ciągu pokoleń rodowodu Jezusa. Oby kontemplacja skromnych początków naszego zbawienia – narodzin nieznanej nikomu Dziewczynki – pomogła nam dostrzec znaki Bożego działania w naszej szarej codzienności.

Mira Majdan, „Oremus”

adsenior

(J 17,17ba)
Słowo Twoje Panie, jest prawdą, uświęć nas w prawdzie.

(Łk 6,39-42)
Jezus opowiedział uczniom przypowieść: Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj? Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? Jak możesz mówić swemu bratu: Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku, gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata.

Komentarz

Jak oceniać siebie i innych, nie ryzykując grzechu obłudy, przed którym tak mocno ostrzega nas dziś Ewangelia? Przykładem może być dla nas św. Paweł, który dziękuje Jezusowi za łaskę i miłosierdzie okazane mu, kiedy był bluźniercą, prześladowcą i oszczercą. Jedynie człowiek, który wie, co sam zawdzięcza miłosierdziu Bożemu, może stać się nauczycielem dla innych. Zamiast moralizowania i osądu zaniesie im nadzieję na nowe życie, które jest możliwe dla każdego dzięki mocy Jezusa Chrystusa.

Mira Majdan, „Oremus”

martin

adsenior

(J 14,23)
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy.

(Łk 6,43-49)
Nie jest dobrym drzewem to, które wydaje zły owoc, ani złym drzewem to, które wydaje dobry owoc. Po owocu bowiem poznaje się każde drzewo; nie zrywa się fig z ciernia ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta. Czemu to wzywacie Mnie: Panie, Panie, a nie czynicie tego, co mówię? Pokażę wam, do kogo podobny jest każdy, kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je. Podobny jest do człowieka, który buduje dom: wkopał się głęboko i fundament założył na skale. Gdy przyszła powódź, potok wezbrany uderzył w ten dom, ale nie zdołał go naruszyć, ponieważ był dobrze zbudowany. Lecz ten, kto słucha, a nie wypełnia, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu. [Gdy] potok uderzył w niego, od razu runął, a upadek jego był wielki.

Komentarz

Jeśli ktoś jest gotów pełnić wolę Jezusa, to przed Bogiem nie ma już znaczenia jego przeszłość, choćby była najgorsza. Zaświadcza o tym św. Paweł, głosząc, że jemu – pierwszemu spośród grzeszników – Jezus okazał wielkoduszność nie w drodze wyjątku, ale jako przykład dla wszystkich wierzących. To postawa gotowości wypełniania usłyszanego słowa rozstrzyga o tym, czy nasza wiara ostoi się w chwili próby, czy też, mimo chodzenia do kościoła, ulegniemy pokusie.

Mira Majdan, „Oremus”

adsenior

(J 13,34)
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem.

(Mt 18,21-35)
Piotr zbliżył się do Jezusa i zapytał: Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy? Jezus mu odrzekł: Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać. Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam. Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: Oddaj, coś winien! Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą? I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu.

Komentarz

„Daj nam całym sercem służyć Tobie, abyśmy mogli doznawać skutków Twego miłosierdzia” – prosimy Boga w dniu, gdy Jego słowo stawia nam trudny wymóg przebaczenia braciom. Niepojęty dla wielu sens rezygnacji z dochodzenia swego staje się jasny, gdy praktykując ją, widzimy jej owoce w naszym życiu. Traktując słowo Boże tylko jako piękną teorię, wybieramy zwykle łatwiejszą drogę, ale niszczy nas złość i poczucie krzywdy. Angażując się całym sercem w wypełnianie słowa, doświadczamy Bożego uzdrowienia i pokoju.

Mira Majdan, „Oremus”

adsenior

(J 3,16)
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.

(Łk 7,1-10)
Gdy Jezus dokończył wszystkich tych mów do ludu, który się przysłuchiwał, wszedł do Kafarnaum. Sługa pewnego setnika, szczególnie przez niego ceniony, chorował i bliski był śmierci. Skoro setnik posłyszał o Jezusie, wysłał do Niego starszyznę żydowską z prośbą, żeby przyszedł i uzdrowił mu sługę. Ci zjawili się u Jezusa i prosili Go usilnie: Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył - mówili - miłuje bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę. Jezus przeto wybrał się z nimi. A gdy był już niedaleko domu, setnik wysłał do Niego przyjaciół z prośbą: Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój. I dlatego ja sam nie uważałem się za godnego przyjść do Ciebie. Lecz powiedz słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: Idź! - a idzie; drugiemu: Chodź! - a przychodzi; a mojemu słudze: Zrób to! - a robi. Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się i zwracając się do tłumu, który szedł za Nim, rzekł: Powiadam wam: Tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu. A gdy wysłani wrócili do domu, zastali sługę zdrowego.

Komentarz

Powtarzane przez nas na każdej Eucharystii słowa setnika: „Panie, nie jestem godzien” wprowadzają nas w jego postawę, która tak bardzo uradowała serce Jezusa. Setnik, człowiek szlachetny i świadczący wiele dobra innym, przedstawia swą prośbę z wielką wiarą i szacunkiem. Komunia święta to nie coś, co nam się należy, lecz wspaniały przywilej dany nam przez Pana, jedynego pośrednika między Bogiem a ludźmi, okupiony Jego krwią. Nasza postawa wobec tej wielkiej tajemnicy decyduje o jej owocności w naszym życiu.

Mira Majdan, „Oremus”

adsenior

Wielki prorok powstał między nami i Bóg nawiedził lud swój

(Łk 7,11-17)
Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego - jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz! Potem przystąpił, dotknął się mar - a ci, którzy je nieśli, stanęli - i rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię wstań! Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój. I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie.

Komentarz

Słowa „wielki prorok powstał wśród nas” padły nie w reakcji na nauczanie Jezusa, ale na widok znaku wskrzeszenia młodzieńca z Nain. Gdy za słowami idą konkretne czyny, trudno oprzeć się prawdzie ich świadectwa. Posługa kaznodziejska św. Jana Chryzostoma, biskupa i doktora Kościoła z VI wieku, okazała się skuteczna dzięki znakom widocznym w jego życiu – trosce o ubogich, odważnemu piętnowaniu nadużyć możnych, które przypłacił śmiercią na wygnaniu. Gdy wypowiadane przez nas deklaracje zgadzają się z naszym życiem, stajemy się proroczym znakiem dla innych.

Mira Majdan, „Oremus”

adsenior

Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo, która bez śmierci wysłużyłaś palmę męczeństwa pod krzyżem Chrystusa.

(J 19,25-27)
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Komentarz

Matka Boża, w towarzystwie garstki wierzących, wytrwała przy Jezusie do końca, podczas gdy inni opuścili Go, nie mając odwagi stanąć pod krzyżem. Jednak to miejsce, budzące grozę i przestrach, okazało się uprzywilejowane, gdy po zmartwychwstaniu Jezusa wielkie cierpienie przemieniło się w wielką radość. Dziś i my stajemy wobec ofiary Jezusa, która uobecni się dla nas w rozpoczynającej się Eucharystii. Patrząc na Maryję Bolesną, uczmy się od Niej wiary, że także to, co dla nas trudne, złączone z ofiarą Jezusa, może zaowocować radością.

Mira Majdan, „Oremus”

adsenior

(Mt 11,25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

(Łk 8,1-3)
Jezus wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, zarządcy u Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały ze swego mienia.

Komentarz

Co jest dla nas ważniejsze: pieniądze i komfort czy miłość i wiara? Odpowiedzią są nie tyle słowa, ile nasze wybory w chwilach próby. Dla wspominanych dziś męczenników z III wieku, papieża Korneliusza i biskupa Cypriana, wybór ten był oczywisty. Cyprian, zachęcany przez prokonsula, aby zastanowił się dobrze przed podjęciem decyzji mającej go kosztować życie, odparł: „W rzeczy tak ważnej nie potrzeba się zastanawiać”. Prośmy Pana, by dał i nam serca proste, nie przywiązane do bogactw, zdolne przeniknąć tajemnice królestwa Bożego.

Mira Majdan, „Oremus”

adsenior

(Mt 5,16)
Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego.

(Łk 8,16-1 Cool

Jezus powiedział do tłumów: Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz stawia na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło. Uważajcie więc, jak słuchacie. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, temu zabiorą i to, co mu się wydaje, że ma.

Komentarz

Czy to, co mam, jest rzeczywiście moje? – oto pytanie, które stawia nam dzisiejsza liturgia. Nasze „srebro, złoto, sprzęt, bydło i kosztowności”, a także inteligencja, talenty, światło Bożej łaski dane nam są nie dla własnej chwały, lecz po to, by służyć nimi Bogu i ludziom. Zachowując je tylko dla siebie, skazujemy się na ciągły lęk przed ich utratą, która obnaży nasze rzeczywiste ubóstwo. Od Pana, który cały oddaje nam się w Eucharystii, uczmy się i my siać, choćby z płaczem, by przez tę pozorną stratę pomnożyć powierzone nam ziarno.

Mira Majdan, „Oremus”

adsenior

(Łk 11,2

Błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je wiernie.

(Łk 8,19-21)
Przyszli do Jezusa Jego Matka i bracia, lecz nie mogli dostać się do Niego z powodu tłumu. Oznajmiono Mu: Twoja Matka i bracia stoją na dworze i chcą się widzieć z Tobą. Lecz On im odpowiedział: Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je.

Komentarz

Kapłan Andrzej Kim Taegon i świecki Paweł Chong Hasang to przedstawiciele dziesięciu tysięcy chrześcijan, którzy uwielbili Boga męczeńską śmiercią w pogańskiej Korei. Przed Bogiem liczy się nie pochodzenie czy status, ale to, czy słuchamy słowa Bożego i wypełniamy je. Tak więc pogański król Dariusz oddaje chwałę Bogu, wspierając odbudowę świątyni jerozolimskiej, a słuchacze Jezusa z dzisiejszej Ewangelii zostaja postawieni na równi z Jego krewnymi. Każdy z nas, żyjąc słowem Bożym, staje się bliski Jezusowi.

Mira Majdan, „Oremus”

martin

Szanowny adseniorze, , chętnie czytam wpisy Pańskie w tym temacie , , bo te sprawy mają ogromny wpływ na moje życie , lecz chce powiedzieć ,ze to jest jeden z wersetów który nie pasuje do mojego obrazu o Jezusie, jest zbyt ostry , obcesowy do swej MATKI , może taki ma byc ?