Słowo Boże na dzisiaj, z forum ND, http://forum.dlapolski.pl

adsenior

Oto przyjdzie Król, Pan ziemi, i zdejmie z nas jarzmo niewoli.

(Łk 5,17-26)
Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jerozolimy. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać. Wtem jacyś ludzie niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób go przynieść, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa. On widząc ich wiarę rzekł: Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy. Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić. Któż On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga? Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań i chodź? Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów - rzekł do sparaliżowanego: Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu! I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga. Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj.

Komentarz

Ten, kto ma wiarę, wyrusza w drogę razem z Jezusem. Bezruch to oznaka śmierci. Paraliż, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia, symbolizuje duchową śmierć człowieka pozbawionego relacji z Bogiem na skutek grzechu. Bóg jednak nie chce śmierci człowieka i dlatego posłał swojego Syna, aby każdy mógł mieć życie w obfitości. Jezus Chrystus uzdrawia nas z naszego duchowego paraliżu i czyni nas zdolnymi do wejścia na Jego drogę.

ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus”

sindbad

zastanawiam się dlaczego ci co przygotowują to słowo Boże nie piszą żydzi lub żydostwo tylko faryzeusze,a faryzeusze to żydowskie nasienia..to właśnie te zydki unali te słowa Jezusa za blużnierstwo i wydali go na śmierć...wiec piszcie zydostwo lub żydzi a nie faryzeusze...amen

adsenior

Przypuszczam, że dla nas to wszyscy żydzi, podobnie dla obcokrajowców, czy to góral, czy kaszub, jeden naród- Polak.

adsenior

Blisko jest dzień Pana, oto przyjdzie, aby nas zbawić.

(Mt 18,12-14)
Jak wam się zdaje? Jeśli kto posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich: czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się zabłąkała? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych.

Komentarz

Naszym odchodzeniem od Boga w grzech krzywdzimy nie Jego, ale przede wszystkim siebie samych. Bóg zaś – jako Dobry Pasterz – wyrusza na poszukiwanie choćby jednej zagubionej owcy. Nie jesteśmy Mu obojętni i nie chce On, żeby zatracił się choćby jeden człowiek. Czas Adwentu to okres, w którym Bóg przez swój Kościół szczególnie mocno przywołuje wszystkich do siebie. Usłyszmy dzisiaj Jego głos i dajmy Mu naszą odpowiedź wiary.

ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus”

Judasz Podróżnik

sindbad

judaszu wyrywasz z kontekstu słowa i wstawiasz je w swoje wizje...dla mnie to ratunek ,wołasz o pomoc w zrozumieniu Pisma Św...dawaj śmiało co cię trapi postaram sie pomóc..

adsenior

adsenior

Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić, błogosławieni, którzy są gotowi wyjść Mu na spotkanie.

(Mt 11,28-30)
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie.

Komentarz

Św. Ambroży to jeden z czterech wielkich ojców Kościoła na Zachodzie. W latach 374-397 był biskupem Mediolanu. Zasłynął jako gorliwy pasterz, kaznodzieja i katecheta, a także pisarz, teolog i autor liturgicznych hymnów. Gdy było to konieczne, potrafił odważnie napominać nawet ówczesnych władców. W czasie swej posługi na różne sposoby przyprowadzał ludzi do Chrystusa i uczył ich brać na siebie słodkie jarzmo Jego Ewangelii.

ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus”

adsenior

(Łk 1,2

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami.

(Łk 1,26-3 Cool

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, . Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł.

Komentarz

W Maryi Niepokalanej widzimy, kim jest człowiek w zamyśle Boga. Człowiek wyszedł z ręki Boga cały piękny, a grzech, wbrew temu, co sądzą niektórzy, nie jest częścią naszej ludzkiej natury, ale stanowi “obce ciało”. Maryja została przez Boga zachowana od jakiegokolwiek grzechu przez uprzedzającą łaskę, ale wszystkich nas dotyczy powołanie, abyśmy byli “święci i nieskalani przed obliczem Boga”. Dzisiejsza uroczystość jest nam dana po to, abyśmy zachwycili się ukazanym w Maryi pięknem Bożego dzieła i aby w nas samych wzrosło pragnienie jak najpełniejszego udziału w świętości Boga. Dla wszystkich zaś, którzy doświadczają w sobie bolesnego rozdarcia wywołanego przez grzech, dzisiejsza uroczystość jest radosną zapowiedzią ostatecznego triumfu łaski nad grzechem.

ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus”

adsenior

Przyjdzie Pan, Książę pokoju, wyjdźcie Mu na spotkanie.

(Mt 11,16-19)
Jezus powiedział do tłumów: Z kim mam porównać to pokolenie? Podobne jest do przebywających na rynku dzieci, które przymawiają swym rówieśnikom: Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie zawodzili. Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: Zły duch go opętał. Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije. a oni mówią: Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników. A jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny.

Komentarz

Podstawowa pokusa człowieka, która legła u początków pierwszego grzechu i wciąż jest aktualna, to ta, aby budować swoje szczęście po swojemu i niezależnie od Boga. Boże przykazania jawią się wtedy jako krępujące ograniczenie. Owoce takiego myślenia są jednak zawsze gorzkie. Adwent to czas szczególnej rewizji życia i powrotu do wierności Bogu. Wytrwałe słuchanie słowa Bożego i szukanie woli Bożej niezawodnie wyda owoc we właściwym czasie.

ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus”

adsenior

(Łk 3,4.6)
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.

(Mt 17,10-13)
Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa: Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz? On odparł: Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał. Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.

Komentarz

Współcześni Jezusowi uczeni w Piśmie spodziewali się, że przed Mesjaszem przyjdzie prorok Eliasz. Prorokiem tym, posłanym “w duchu i mocy Eliasza” (Łk 1,17), był św. Jan Chrzciciel. Dramat uczonych w Piśmie polegał na tym, że posiadana przez nich wiedza na nic im się nie przydała, gdyż w momencie przyjścia “proroka Eliasza” nie byli w stanie go rozpoznać. Jest to ostrzeżenie dla nas samych. Można posiadać bardzo rozległą wiedzę o Bożych sprawach i nie zrobić z niej żadnego użytku, nie wchodząc w ogóle w osobistą relację z żywym Bogiem. Prośmy Boga o szczerość serca, aby to niebezpieczeństwo nie stało się naszym udziałem.

ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus”

adsenior

(Iz 61, 1)
Duch Pański nade mną, posłał mnie głosić dobrą nowinę ubogim.

(J 1,6-8.19-2 Cool

Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości. Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: Kto ty jesteś?, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: Ja nie jestem Mesjaszem. Zapytali go: Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem? Odrzekł: Nie jestem. Czy ty jesteś prorokiem? Odparł: Nie! Powiedzieli mu więc: Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie? Odpowiedział: Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem? Jan im tak odpowiedział: Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Komentarz

Św. Jan Chrzciciel miał dwojakie zadanie do spełnienia: najpierw przygotować lud na przyjście Mesjasza przez wzywanie do nawrócenia i udzielanie chrztu pokuty, a następnie wskazać osobę Zbawiciela. On sam miał przy tym pozostać w cieniu. Z ludzkiego punktu widzenia Jan “nic z tego nie miał”. Nie odniósł żadnej widzialnej korzyści ze swojej misji, nie było mu nawet dane wejść do grona uczniów Jezusa. Nasza misja jako chrześcijan przypomina pod pewnymi względami misję Janową – mamy wskazywać całym naszym życiem na Jezusa obecnego pośród nas, pozostając przy tym jakby w cieniu, jak ten “nieużyteczny sługa”, który wykonuje swe zadanie, niczego nie domagając się w zamian. Tak naprawdę samo spełnienie wyznaczonej misji już jest nagrodą aż nadto wielką.

ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus”

Judasz Podróżnik

adsenior

Judasz Podróżnik

W sumie racja. Jakby nie patrzeć, ostatnio i tak bywałem tu raczej jako rzadki gość, a nie stały użytkownik, jednak przyszedł czas na kolejny krok. Tak więc pakuję plecaczek i ruszam dalej w trasę po bezdrożach internetu; oczywiście ku radości tutejszej gawiedzi.
Daruję sobie nawet jakieś uszczypliwe (choć zawsze szczere) uwagi na koniec.

Pozdrawiam